Βιετνάμ, ο κόκκινος δράκος

Απέραντοι ορυζώνες, τοπία πνιγμένα στην ομίχλη χιλιάδες άνθρωποι άνδρες και γυναίκες, εργάζονται σκυμμένοι στα ρυζοχώραφα φορώντας τα τριγωνικά τους καπέλα. Τεράστιοι βράχοι ξεπροβάλλουν μέσα από την θάλασσα σαν τα δόντια ενός μυθικού τέρατος, ιστορίες και θρύλοι για βασιλιάδες, ήρωες κομμουνιστές, άθεους και μανδαρίνους. Όλα μαζί και άλλα πολλά συνθέτουν τη μοναδική αυτή χώρα που καταλαμβάνει 1600 τ. χλμ. της ανατολικής ακτής της χερσονήσου της Ινδοκίνας. Το Βιετνάμ άνοιξε τις πύλες του στη δύση πριν από 15 χρόνια. Από τότε, τα ιστορικά μνημεία αναστηλώνονται, πολυτελή ξενοδοχεία χτίζονται και τα παλαιότερα ανακαινίζονται. Όταν βρεθείς στο Βιετνάμ, η πρώτη εντύπωση που έχεις είναι ότι τελικά ο περίφημος κόκκινος κομουνιστικός δράκος συμβιβάστηκε. Ήθελα από την πρώτη στιγμή να ανακαλύψω τις ρίζες του συγκεκριμένου λαού. Ο τρόπος ήταν ένας και απλός. Θα ξεκινούσα το ρεπορτάζ μου από τον συντηρητικό βορρά και την πόλη των ποταμών, το Ανόι.

ΑΝΟΪ, Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

Η λέξη Ανόι ,σημαίνει «η πόλη που κυκλώνεται από τα νερά» και, πράγματι, όταν βρεθείς εκεί θα καταλάβεις ότι το υγρό στοιχειό είναι παντού στην πρωτεύουσα. Κανάλια, λίμνες, ποτάμια, που κάποιοι λένε πως αυτό είναι το μυστικό της αστείρευτης ενέργειας του λαού των Βιέτ. Η ζωή στην πόλη ξεκινά από τις 4.30 το πρωί. Χωρίς λοιπόν να χάσουμε λεπτό, ξεκινήσαμε τη βόλτα μας με κατεύθυνση το ιστορικό κέντρο. Η αρχιτεκτονική της πόλης με εντυπωσίασε. Τα ματιά μου χάθηκαν σε εκατοντάδες σπιτάκια που συνθέτουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, όλα βαμμένα στα χρώματα της ώχρας και της γης. Μέσα σε αυτά, παντού ατελείωτες δενδροστοιχίες και πράσινα πάρκα. Ο κόσμος ξεκινά νωρίς το πρωί τη γυμναστική του -tai chi-, ενώ πολλοί από αυτούς επιδίδονται σε αθλήματα του δρόμου, ποδόσφαιρο και το εθνικό σπορ της χώρας, το badminton. Με αυτά και με άλλα, είχαμε φτάσει στο παλάτι Βαν Μι Ελ, ένα ναό αφιερωμένο στον Κομφούκιο που έχει σημαντική αξία ως το πρώτο πανεπιστήμιο ιατρικής στην Ανατολή.

ΟΙ 36 ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΠΟΛΗΣ

Μετά από το παλάτι, είχε έρθει η ώρα, για τους 36 δρόμους του Ανόι. Είναι τα σοκάκια της παλιάς γραφικής συνοικίας που έχουν ακόμη τα ίδια ονόματα από τον 18ο αι.: ο δρόμος του μεταξιού , του ρυζιού, του χάρτου, του βραστού ψαριού και άλλα πολλά. Όπως αντιλαμβάνεστε, ουσιαστικά είναι ονόματα συντεχνιών που εδώ και αιώνες δίνουν τον τόνο της εμπορικής κίνησης στο Ανόι. Κατά την προσωπική μου γνώμη, αυτό το κομμάτι, μαζί με την αγορά Ντονγκ Σουάν, όπου πωλούνται φρέσκα λαχανικά, είναι το ομορφότερο και το πιο γραφικό σε όλη την πρωτεύουσα. Όταν περπατάς σε αυτές τις συνοικίες, προσπαθείς να ξεχωρίσεις το παλιό ασιατικό στοιχείο από το γαλλικό αποικιοκρατικό. Αν είστε τυχεροί, θα δείτε επίσης ηλικιωμένους στην άκρη του δρόμου να καπνίζουν τεράστιες πίπες, που κατά το παρελθόν τις είχαν για τη χρήση οπίου. Εύκολα μπορείτε να την ανταλλάξετε με μια θήκη για πούρα ή ακόμα και με 2-3 πακέτα τσιγάρα. Στους 36 δρόμους έχετε επίσης τη δυνατότητα να επισκεφθείτε παραδοσιακά φαρμακεία και να αγοράσετε σκευάσματα για σύγχρονες παθήσεις, που φτιάχνονται με βασικά συστατικά τα δηλητήρια των φιδιών ή των σκορπιών. Αν έχετε διάθεση για περιπέτεια, ταξιδέψτε μέχρι το χωριό Λε Ματ, 10 χλμ. έξω από το Ανόι, για να παρακολουθήσετε από κοντά πώς οι Βιετναμέζοι βγάζουν το δηλητήριο από τα φίδια αλλά και να δοκιμάσετε και
νόστιμους... φιδομεζέδες.


Η ΛΙΜΝΗ ΧΟΥΑΝ ΚΙΕΜ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΓΟΔΑΣ

Η Χουάν Κιέμ είναι μια πανέμορφη λίμνη που ενδείκνυται για απογευματινή βόλτα. Εκεί ξεκουράζουν τα μάτια και τη ψυχή τους οι περισσότεροι Βιετναμέζοι μετά τη σκληρή πρωινή δουλειά. Όταν βρεθείτε εκεί, θα σας αφήσει άφωνους το νησάκι ακριβώς στη μέση της λίμνης, μαζί με την εκπληκτική παγόδα που καθρεφτίζεται στα ήρεμα νερά της. Τέλος, μην ξεχάσετε όταν βρεθείτε στο Ανόι να πάτε μέχρι το μαυσωλείο του ηγέτη της επανάστασης Χο Τσι Μινχ. Και εδώ οι Βιετναμέζοι κάνουν γυμναστική αλλά άλλου είδους γυμναστική· κοματική. Για το βράδυ, θα σας πρότεινα να παρακολουθήστε ένα πρωτότυπο θέαμα, κουκλοθέατρο στο νερό. Πρόκειται για έναν τύπο θεάτρου και ψυχαγωγίας που είναι παντελώς άγνωστος εκτός των πόλεων του βορείου Βιετνάμ. Ηθοποιοί που μπαίνουν μέχρι τη μέση στο νερό, παίζουν με κούκλες που έχουν ύψος μισό μέτρο και 15 κιλά βάρος η καθεμία. Είναι μία παράδοση που κρατά σχεδόν 1000 χρόνια και ξεκίνησε από τα ρυζοχώραφα και τους αγρότες που δούλευαν σ' αυτά. Εάν δεν είστε και τόσο θεατρόφιλοι, νοικιάστε ένα ποδήλατο και πηγαίνετε μια βόλτα μέχρι την Τάνκ Τιέν -έτσι λέγεται ο δρόμος του παγωτού. Εκεί θα έχετε την ευκαιρία να δείτε σχεδόν όλους τους νεολαίους της πόλης να απολαμβάνουν με βουλιμία το νοστιμότερο παγωτό σε όλη την πρωτεύουσα. Λίγο πιο κάτω, θα βρεθείτε στο Καμπ Τσί, δηλαδή στο δρόμο του βιετναμέζικου φαγητού, ένα πραγματικό πανόραμα γαστρονομίας. Το μόνο παράξενο σε αυτή την ιστορία, είναι ότι σε κάποια μαγαζιά πουλάνε και ψητούς... σκύλους. Ένα κακό έχει αυτός ο λαός... τρώει τα συμπαθητικά τετράποδα.

ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΧΑΛΟΝΓΚ

Είναι μοναδική εμπειρία να διασχίζεις το Βιετνάμ οδικώς. Άφησα πίσω μου τη θρησκευτική πόλη του Χόι Γιανγκ, τις τεράστιες εκτάσεις με τα σπαρμένα ρυζοχώραφα και τα μαγευτικά χωριουδάκια και κατέληξα σε έναν τόπο που μοιάζει με παράδεισο, το Χα Λονγκ. Είναι ένα μέρος με γαλαζοπράσινα νερά, πανέμορφες ακρογιαλιές και κρυφές σπηλιές. Σε όλη την περιοχή ζουν περίπου 400 οικογένειες ψαράδων και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν για σπίτι τους τα βαρκάκια τους, τα οποία ονομάζουν «σαμπάν». Θα τους δείτε εκεί που δουλεύουν να έχουν τα στρωσίδια του ύπνου, την κουζίνα και τα ψάρια που πιάνουν και να προσφέρουν στους τουρίστες κοράλλια που μαζεύουν από τον κόλπο του Χα Λονγκ. Είναι πραγματικοί θησαυροί που τους πουλάνε στους ξένους για ?3. Εκεί, δυστυχώς, θα βρεθείτε αντιμέτωποι με το πρόβλημα της φτώχειας που μαστίζει ολόκληρη την ύπαιθρο του Βιετνάμ· η εξαθλίωση σε όλο της το μεγαλείο και μερικοί άνθρωποι που, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν, καταστρέφουν έναν εξωτικό παράδεισο για λίγα ευρώ.

Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΣΑΪΓΚΟΝ

Το ρεπορτάζ μάς έφερε στην πόλη Χο Τσι Μινχ ή Σαϊγκόν, γι' αυτούς που δεν θέλουν να ξεχνούν το πραγματικό όνομά της. Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε μία άλλη χώρα. Η Σαϊγκόν δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το παραδοσιακό, συντηρητικό βορρά και το Ανόι. Ο κόσμος, με το άνοιγμα στην ελεύθερη αγορά, μπήκε κατευθείαν στο νόημα και προσπαθεί να ορθοποδήσει με όλους τους τρόπους. Η περιοχή του Τσολόν είναι κινέζικη συνοικία και εδώ κάποιος αντιλαμβάνεται αμέσως τι σημαίνει αμαρτία. Το μαύρο εμπόριο σε όλο του το μεγαλείο. Στην συγκεκριμένη αγορά πωλούνται τα πάντα και σε τιμές διαπραγματεύσιμες. Και τι δεν είδαμε· λουλούδια, φρούτα, λαχανικά, αρώματα, ρούχα, παπούτσια, προϊόντα λάκας, αγαλματάκια, πίνακες, ολόκληρες συλλογές από αντικείμενα μικρά και μεγάλα σε πραγματικά εξευτελιστικές τιμές. Είναι σίγουρο ότι σε αυτή την αγορά θα είστε, σαν τη μύγα μες στο γάλα. Κανένας τουρίστας δεν την επισκέπτεται και κανένα τουριστικό γραφείο δεν θα σας προτείνει να την δείτε. Είναι όμως η πραγματική ζωή, και εγώ την προτείνω ανεπιφύλακτα. σ

ΟΙ ΣΤΟΕΣ ΤΩΝ ΒΙΕΤΚΟΓΚ

Νομίζω πως είναι ξεχωριστή εμπειρία να ταξιδέψετε λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Σαϊγκόν και να βρεθείτε στις σπηλιές και τα τούνελ των Βιετκόγκ. Σε αυτά τα πεδία της μάχης έχασαν τη ζωή τους εκατομμύρια Βιετναμέζοι και χιλιάδες Αμερικανοί. Εσείς, με έναν ντόπιο ξεναγό, μπορείτε να μπείτε μέσα στα λαγούμια και στις σπηλιές που έφτιαχναν οι Βιετκόγκ και να αντιληφθείτε πώς έχασαν οι Δυτικοί από τους σκληροτράχηλους χωρικούς. Με  περίπου ?6 έχετε τη δυνατότητα να ρίξετε μερικές σφαίρες με όπλα του αμερικανικού ή του βιετναμέζικου στρατού, στο πεδίο βολής που έχει στηθεί.
Εγώ δοκίμασα το περίφημο καλάσνικοφ και πλήρωσα για 2 γεμιστήρες ?20. Αν έχετε διάθεση για περισσότερη ενημέρωση γύρω από τον πόλεμο του Βιετνάμ μπορείτε να επισκεφθείτε το Πολεμικό Μουσείο και τα παζάρια όπου πωλείται πολεμικό υλικό, που άφησε πίσω του ο αμερικανικός στρατός. Ρολόγια, σακίδια, αδιάβροχα, κράνη, αναπτήρες και άλλα πολλά μπορείς να βρεις σε αυτές τις αγορές με προσωπικά αντικείμενα των νεκρών στρατιωτών.

ΒΡΑΔΙΝΗ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ

Στο κέντρο της Σαϊγκόν, υπάρχει μια τεράστια πλατεία και συνήθως οι Βιετναμέζοι κατά εκατοντάδες κάνουν την περαντζάδα τους στο συγκεκριμένο χώρο για λίγο χάζι και κουτσομπολιό. Στα 10 εκατομμύρια των ντόπιων ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα να διασκεδάσουν σε εστιατόρια, bar ή clubs. Την εξαίρεση την κάνει η κομματική νομενκλατούρα που μπορεί και πληρώνει. Το club Αποκάλυψη, ιδιοκτησία του κομμουνιστικού κόμματος, είναι το hot point εκατοντάδων νέων που κάθε βράδυ ξεδίνουν σε ρυθμούς αμερικάνικους. Η πορνεία φυσικά δίνει και παίρνει, ο σεξοτουρισμός απειλεί να γίνει μάστιγα και η Σαϊγκόν δεν αποκαλείται τυχαία αμαρτωλή. Ενδιαφέρουσα εμπειρία θα ήταν να επισκεφθείτε και κάποια από τα bars που παίζουν live μουσική. Καλλίφωνες κυρίες και συγκροτήματα δίνουν τον τόνο σε clubs με διακόσμηση της δεκαετίας του '80. Η πόλη έχει έναν αέρα κοσμοπολίτικο, χαλαρό και ανατρεπτικό. Πίσω όμως από τις φωτεινές επιγραφές της Coca Cola και τις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων που ξεφυτρώνουν σιγά σιγά, κρύβεται ένας λαός που βρίσκεται σε πραγματική σύγχυση. Δε ξέρουν αν ζουν σε μια καπιταλιστική κοινωνία με όλα τα χαρακτηριστικά της.  Κάποιοι πιστεύουν ότι γρήγορα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και αυτή η χώρα θα βρει τον σωστό και δημοκρατικό προσανατολισμό της. Μέχρι τότε, μην χάσετε την ευκαιρία να την επισκεφθείτε και να ζήσετε μερικές στιγμές πραγματικά μοναδικές.

πηγη


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!